Къазапланып йиберип, кёмек эт дагъы, Раббим! Душманларымны оьжетлигине багъып къаршы тур дагъы, мен саялы Оьзюнг айтгъан дувангъа деп уян дагъы.
Амма гьали буса гери уруп, биябур этип къойдунг Сен бизин, асгерлерибиз булан да чыгъып турмайсан Сен.
Даимге гери уруп къойдуму экен дагъы Раббибиз, дагъы яхшы гёзден къарамасмы экен дагъы Ол?
Амма юхудан айыкъгъандай, жагь нартдай болуп къалды Раббибиз.
Бирден кёл бек гьалекленип гете, гьатта къайыкъны толкъунлар батдырып къойма аз къала. Иса буса юхлап тура.
Якъчылары гелип, Ону уятып: – Я Раббибиз! Бизин къутгъар, бата турабыз! – дейлер.