Шо агьвалатлардан сонг бираз заман оьтюп, Ибрайимге Раббибиз бир гьайран гёрюнюш гёрсете. О Раббибизни булай сёзлерин эшите: – Къоркъма, Ибрайим, Мен сени Къалкъанынгман. Сагъа уллу савгъат берилежек.
Шо заман мени аралап токътагъан душманларымны арасында уьстюн чыгъып токътарман; Раббимни сыйлы чатырында гьатдан озуп макътавлар этип юрюрмен, Ону алдында йырлап, макътап йырлап юрюрмен.
Раббим къудратымдыр, къалкъанымдыр мени; Огъардыр бютюн юрегим булан мен инанагъаным. Ол да кёмек этди магъа, юрегим де къуванып гетди мени. Мен де макътап йырларман Ону.
Аркъатаявумсандыр, къалкъанымсандыр Сен мени; умут этемен Каламынга Сени.