Душманларымны гёре туруп алдымда аш онгарып салдынг, зайтун май сюртдюнг башыма; ички аягъым да шып-шып толгъан мени.
Гьалсыз болуп битип бара къаркъарам да, юрегим де мени; Аллагь юрегимни гючюдюр, гьар даимге де харлымандыр мен Огъар.
«Ваъдаларынгны кютмек, Раббим, талигьимдир мени», – деп айтдым мен.
Муъминлени топурагъындагъы къылыкъсызланы гьакимлиги даимге тюгюлдюр, ёгъесе муъминлер, олагъа ошап къалып, оьзлер жинаятчылыкълар этип юрюр эди.