Душманларымны гёре туруп алдымда аш онгарып салдынг, зайтун май сюртдюнг башыма; ички аягъым да шып-шып толгъан мени.
Къурдашыма йимик, агъама-иниме йимик иш гёрюп турдум мен, пашманлыкъда, яс этеген анадай башымны салландырып юрюп турдум мен.
Мендеги сюювге жавап гьисапда мени душман тутуп токътагъан олар, мен буса дуа этип тураман.
Эдепсизни оьпкелесенг, о сени гёрюп ярамайгъан болар. Гьакъыллыны тюзлесенг, о сагъа абур этер.
Насигьат сюеген адам билимни де сюер, насигьатны гёрюп ярамайгъан адам буса агьмакъдыр.
Пасат юрюйген адам оьзюню юзюн ачып берегенлени сюймес; олай адам гьакъыллыланы насигьатларына да тынглама сюймес.
Нажжасны такъсырласанг, авам да эс табар, англавлу буса айтып къойса да англар.
Къулакъ асагъангъа гьакъыллыны ёл гёрсетгени алтын сыргъа, таза алтындан этилген тагъымчакъ йимикдир.
Пысып турагъан къурдашдан бетине туврасын айтагъан адам яхшыдыр.
Сююп билеген адам гьакъ юрекден бетлер, гёрюп ярамайгъаны гёземелликге оьбер.