Давутну йыры. Раббим ярыгъымдыр мени, къутгъарылывумдур. Кимден къоркъайым дагъы мен? Раббим яшавумну беклигидир. Кимден тартынайым дагъы мен?
Сагъа чакъырыв этегенде мен, артгъа багъып къачалар душманларым мени. Билемен Аллагь мени яным экенин.
Аллагьгъадыр – макътарман Ону сёзюн, Аллагьгъадыр умут этегеним – гьеч къоркъмайман мен. Не этип болар инсанлар магъа?
Бугъар не айтмагъа бола? Аллагь бизин яныбыз буса, бизге къаршы кимдир?
Шоллукъда, биз инамлы кюйде булай айтабыз: Раббим – мени Кёмекчим, мен бир затдан да къоркъмайман. Магъа адам не этер?!