Айланасындагъы душманланы да гюйдюре туруп, ялын юрюй Ону алды булан.
Ону яшмынлары дюньяны шавлаландырып къоя. Шону гёрюп, ер юзю титиреп йибере.
Баш тахдан таба кёк кёкюреп, яшмын яшнап, гючлю сеслер эшитиле эди. Тахны алдында янагъан етти ялын бар эди. Олар Аллагьны етти ругьу эди.
Сонг Къозу алтынчы мюгьюрню тайдырагъанны гёрдюм. Шо заман бирден гючлю кюйде ер тербенди, гюнеш, къылдан тохулгъан къап йимик, къаралып гетди, ай буса къандай къызарып къалды.