Къоркъунчлусандыр Сен. Къазаплангъан заманынгда Сени алдынгда токътап болар ким бар экен дагъы?
Шолар барысы да, къатынгиши яш табагъанда азап чегегенде йимик, азапгъа тарывугъузну биринчи белгилери болуп токътажакъ.
Алтынчы малайик оьзюню савутуну ичиндеги затны уллу Фират оьзенни уьстюне тёкдю. Бу оьзендеги сув къуруду ва Гюнтувушдан гелеген пачалагъа ёл ачылды.
Сонг мен аждагьаны авзундан, къыр жанны авзундан ва ялгъан пайхаммарны авзундан бакъалагъа ошайгъан уьч жин чыгъып гелегенин гёрдюм.
Олар бир тюрлю аламатлар гёрсетип болагъан жинлер эди. Жинлер бары да затны Еси болгъан Аллагьны Уллу Гюнюнде ябушмагъа дюньяны бары да пачаларын жыймакъ учун гетген эдилер.
Иса булай айтды: – Къара чы, уручу йимик гелип къаларман! Ялангъач чыгъып биябур болмасын учун, айыкъ туруп, опуракъларын сакълайгъанлар насиплилердир.
Олар ягьудиче Армагедон деп айтылагъан ерге бары да пачаланы жыйдылар.
Еттинчи малайик оьзюню савутуну ичиндеги затны гьавагъа тёкдю. Ибадатханадагъы тахдан: – Болма тарыкъ зат болду! – деген гючлю тавуш эшитилди.
Мен ачылгъан кёклени ва акъ атны гёрдюм. Атгъа минген атлыгъа Амин ва Гьакъ деп айтыла эди. Неге тюгюл де, О адилли кюйде дуван эте ва дав юрюте эди.
Ону гёзлери янагъан от йимик эди, башында да кёп тажлары бар эди. Ону уьстюне Оьзюнден башгъа бирев де билмейген ат язылгъан эди.
О къангъа батгъан аба гийген эди ва Огъар «Аллагьны Каламы» деген ат берилген эди.
Ону арты булан акъ атлагъа да минип, уьстюне юкъкъа, таза акъ кетен опуракълар да гийген кёклени асгерлери геле эди.
Халкъланы къырмакъ учун, Ону авзундан чыкъгъан итти бир къылычы бар эди. О олагъа къатты низам салып гьакимлик этежек. Бары да затны Еси болгъан Аллагьны бек гючлю къазапланывуну юзюм сыгъагъан еринде чагъыр сыгъажакъ.
Ону абасына ва къабургъасына «Пачаланы Пачасы ва раббилени Раббиси» деп язылгъан эди.
Гюнешде токътагъан малайикни де гёрдюм. О кёкде учагъан бары да къушлагъа гючлю тавуш булан: – Гелигиз! Аллагь къургъан уллу тепсиге жыйылыгъыз.
Пачаланы, асгербашларыны ва асгерлени, атланы ва атлыланы, бары да адамланы – къулланы ва азатланы, гиччилени ва уллуланы этин ашажакъсыз, – деп къычырды.
Сонг мен къыр жанны ва асгерлери де булан дюньяны пачаларын гёрдюм. Олар атгъа Мингенге ва Ону асгерине къаршы дав этмек учун жыйылгъан эдилер.
Къыр жан ва ону булан бирге ялгъан пайхаммар есир этилип тутулду. Бу ялгъан пайхаммар къыр жанны атындан аламатлар гёрсетген эди. Къыр жанны мюгьюрю басылып, ону келпетине сужда этгенлени ялгъан пайхаммар шо аламатлар булан алдатып турду. Оланы экевю де кюкюрт яллайгъан кёлге савлайын ташландылар.
Къалгъанлары буса атгъа Мингенни авзундан чыгъагъан къылыч булан оьлтюрюлдю ва бары да къушлар оланы этин ашап тойдулар.