Аллагь Ибрайимге булай дей: – Оьз уьлкенгни, къардашларынгны ва атангдан къалгъан ожакъны къой. Мен сагъа гёрсетген уьлкеге багъып бар.
Къонакълар Лутгъа: – Бу шагьарда дагъы да киминг бар? Уланларынг, къызларынг, гиевлеринг, дагъы оьзге адамларынг бармы? Барын да чыгъар мундан,
неге тюгюл биз бу шагьарны дагъытажакъбыз! Раббибиз Содомда яшайгъанлагъа къаршы бакъдырылгъан бек гючлю айыплавланы эшитди. О бизин муну дагъытма йиберди! – дейлер.
Лут барып къызларыны гелешмишлерине: – Тез бу шагьардан гетигиз! Раббибиз гьали муну дагъытажакъ, – дей. Олар буса Лут масхара этедир деп къоялар.
Танг билинип гелегенде, малайиклер Лутну: – Тез бол, къатынынгны да, эки де къызынгны да алып гет! Ёгъесе, гюнагьлы шагьар булан бирге оьзюнг де оьлежексен! – деп алгъасатма башлайлар.
Имансызлар булан бир арбагъа егилмегиз. Муъминликни яманлыкъ булан ортакъ ери болурму? Къарангылыкъны ярыкъ булан ортакъ ери болурму?
Месигьни де, иблисни де арасында разилешив болуп болурму? Иманлыны имансыз булан ортакъ ери бармы?
Аллагьны ибадатханасыны ялгъан аллагьлар булан ортакъ ери болурму? Биз гьакъ Аллагьны ибадатханасыбыз. Бизин гьакъыбызда Аллагь Сыйлы Язывларда айтгъаны йимик: Мен олар булан болажакъман ва оланы арасында юрюжекмен. Мен оланы Аллагьы болажакъман, олар да Мени халкъым болажакъ.
Сыйлы Язывланы башгъа еринде: Шогъар гёре оланы арасындан чыгъып тайыгъыз ва олардан айрылыгъыз, – дей Раббибиз. Мурдар затлагъа бирине де тиймегиз, Мен де сизин къабул этежекмен.