Артындагъы гюн Ягьия эки якъчысы да булан токътагъан болгъан.
Исаны оьтюп барагъанын гёрюп, Ягьия: – Муна Аллагьны Къозусу, – дей.
Ягьияны эки де якъчысы, бу сёзлерин эшитип, Исаны арты булан гетелер.
Бурулуп къарап, оланы гелегенин гёрюп, Иса олагъа: – Сизге не тарыкъ? – деп сорай. Олар да Огъар: – Устаз, Сен къайда яшайсан? – деп сорайлар.
– Гелигиз, гёрерсиз, – дей Иса олагъа. Тюшден сонг сагьат дёртлер вакъти болгъан. Олар барып, Исаны къайда яшайгъанын гёрелер. Ону булан ахшам болгъунча къалалар.
Исаны гьакъында Ягьияны сёзлерин эшитип, Ону артындан гетген экевню бири Андрей болгъан. Андрей Петер деп де айтылагъан Симонну иниси болгъан.
Башлап агъасы Петерни табып, огъар: – Биз Месигьни (бу «Аллагьны Танглагъаны» демекдир) тапдыкъ, – дей.
Петерни Исаны янына гелтире. Иса да, огъар къарап: – Сен Югьанны уланы Симонсан, сагъа Кифа деп ат къоюлажакъ, – дей. (Кифа да, Петер де – бир ат. Олар экиси де «яр» демекдир.)