Сизин бир шагьарда гьызарласа, башгъасына къачыгъыз. Гертисин сёйлеймен сизге: сиз Исрайылны шагьарларын айланып битгинче, Мен, Инсанны Уланы, гележекмен.
Иса огъар: – Сен не сюесен? – деп сорай. – Сен пача болгъанда, мени эки де уланым бири онг янынгда, бириси буса сол янынгда олтурмагъа изну бер, – дей къатын.
Раббибизни сюймейгенлеге налатлар болсун. «Мараната!»
Биз, Раббибиз гележек замангъа сав къалгъанлар, шо замангъа оьлгенлерден алгъа чыгъып болмажакъбыз. Шону Раббибиз Оьзю айтгъан ва сизге муна биз де айта турабыз.
Буйрукъ сёзю, баш малайиклени бирисини авазы ва Аллагьны сюрюню тавушу эшитилип, Оьзю Раббибиз кёкден тюшежек. Исагъа иманы булан оьлгенлер буса шо заман башлап тирилежеклер.
Сонг яшап турагъан биз, савлар да, ерден гётерилип, булутланы ичинде олагъа къошулуп, кёкде Раббибизни къаршылажакъбыз. Шо замандан тутуп даим Ону булан бирликде къалажакъбыз.
Бу сёзлер булан бир-биригизни ругьун гётеригиз.
Гьей къардашларым, Раббибиз къайтып гелгинче, чыдамлыкъ гёрсетип туругъуз. Чачывчу да, гюзгю ва язбашгъы янгурлар явгъунча, оьз топурагъындан аявлу тюшюмюн къайтармай токътап турар.
Къарагъыз! О булутлар булан бирче гележек. Барысы да, Огъар чанчгъанлар да, Ону оьз гёзлери булан гёрежеклер. Дюньяны бары да халкълары Огъар яс этип йылажакълар. Бу затлар гертилей де шолай болажакъ! Амин.