Шону гёрюп, якъчылары тамаша болалар. – Инжир терек шоссагьат нечик къуруп къалды? – деп сорайлар олар.
Олар инсанлагъа къатты дин талаплар салып, оланы уьстюне авур, кютмеге къыйынлы намусланы салалар. Оьзлер буса оланы кютмек учун бармагъын сама тербетмеге де сюймейлер.
Шо гётермелени тюплеринде кёп аврувлулар – сокъурлар, акъсакълар, буту-къолу къуруп тербенип болмайгъанлар – ята болгъанлар.
Иса да олагъа булай дей: – Яшав гелтиреген азыкъ Менмен. Мени яныма гелген бир заманда да ач болмас. Магъа иман салгъан бир заманда да сувсамас.
Амма Мен сизге алда да айтдым: сиз Мени гёрдюгюз, амма иман салмадыгъыз!
Оьзлени Атам Магъа тапшургъан адамлар бары да Мени яныма гележеклер. Мени яныма гелгенлени де Мен бир заманда да гери урмасман.
Байрамны ахырынчы, инг аслу гюнюнде Иса, туруп, къычырып булай дей: – Эгер ким сувсагъан буса, яныма гелип ичсин!
Шолай болгъанда, не бизин ата-бабаларыбыз, не биз оьзюбюз гётерип болмагъан бу авур юкню, Исаны якъчыларыны уьстюне салып, сиз Аллагьны не учун сынап къарайсыз дагъы?