Амма яш къолун къайтарып гийирип къоя ва ону эгиз ёлдашы чыгъа. «Сен нечик чыгъып болдунг?» – дей энечи къатын ва яшгъа Парес деп къоя.
Ону арты булан къолунда къызыл йиби булангъы бириси де чыгъа. Огъар Зарагь деп къоялар.
Муна Ибрагьимни уланы Исгьакъны ва ону наслуларыны гьакъындагъы хабар. Ибрагьимден Исгьакъ деген улан тува.
Оьзюне къыркъ йыл болагъанда Исгьакъ Месопотамиядан арамейли Бетуелни къызы ва арамейли Лабанны къызардашы Ребеканы къатын этип ала.
Исгьакъ къатыны Ребека учун Раббибизге дуа эте, неге тюгюл ондан яш болмай болгъан. Раббибиз де ону дуасын къабул эте ва Ребека айлы бола.
Тек ону къарнындагъы уланлар бири-бири булан ябушма башлай. Дуа да этип, Ребека Раббибизге: – Неге бола экен бу зат магъа? – деп сорай.
Раббибиз огъар булай дей: – Сени къурсагъынгда эки къавум бар, къарнынгдан эки башгъа халкъ чыгъажакъ. Оланы бириси бирисинден гючлю болуп чыгъажакъ, уллусу гиччисине къуллукъ этежек.
Чагъы етишип, эки эгиз тува.
Биринчисини уьстю къызылсув тюслю ва гьайванны гёнюдей тюкге батгъан болгъан. Огъар Исав деп къоялар.
Ону арты булан, Исавну табанын да тутуп, бириси де чыгъа. Огъар Якъуб деп къоялар. Олар тувгъанда, Исгьакъгъа алтмыш йыл бола болгъан.