Сара айлы бола ва Аллагь токъташдыргъан болжалда къарт болуп турагъан Ибрагьимге улан таба.
Сарадан янгы тувгъан уланына Ибрагьим Исгьакъ деп къоя.
Амма Аллагь огъар булай дей: – Уланынгны ва къаравашны гьакъында къайгъырма. Сагъа Сара айтагъан кюйде эт, неге тюгюл сени наслунг Исгьакъдан таба узатылажакъ.
Муна Ибрагьимни уланы Исгьакъны ва ону наслуларыны гьакъындагъы хабар. Ибрагьимден Исгьакъ деген улан тува.
Оьзюне къыркъ йыл болагъанда Исгьакъ Месопотамиядан арамейли Бетуелни къызы ва арамейли Лабанны къызардашы Ребеканы къатын этип ала.
Исгьакъ къатыны Ребека учун Раббибизге дуа эте, неге тюгюл ондан яш болмай болгъан. Раббибиз де ону дуасын къабул эте ва Ребека айлы бола.
Тек ону къарнындагъы уланлар бири-бири булан ябушма башлай. Дуа да этип, Ребека Раббибизге: – Неге бола экен бу зат магъа? – деп сорай.
Раббибиз огъар булай дей: – Сени къурсагъынгда эки къавум бар, къарнынгдан эки башгъа халкъ чыгъажакъ. Оланы бириси бирисинден гючлю болуп чыгъажакъ, уллусу гиччисине къуллукъ этежек.
Чагъы етишип, эки эгиз тува.
Биринчисини уьстю къызылсув тюслю ва гьайванны гёнюдей тюкге батгъан болгъан. Огъар Исав деп къоялар.
Ону арты булан, Исавну табанын да тутуп, бириси де чыгъа. Огъар Якъуб деп къоялар. Олар тувгъанда, Исгьакъгъа алтмыш йыл бола болгъан.
Бирдагъы керен айлы бола ва къайтып улан таба. – Гьали Раббиме макътавлар этейим! – дей о ва уланына Ягьуда деп къоя. Шондан сонг о бир гесекге яш тапмайгъан болуп къала.
Ягьуда, агъа-инилеринг сени макътар! Сени къолунг душманланы елкелерине салынып тура. Агъа-инилеринг сени алдынгда тобукъдан туруп, баш урар.
Сен яш арсланкъаплан йимиксен, Ягьуда, гьавдагъы тюшюмюнгден къайтып гелесен, уланым. О эркек арсланкъапландай, тиши арсланкъапландай тизден туруп токътагъан: ким тургъузуп болур ону?
Ягьуданы къолундан пачаны таягъы тюшмес, гьакимликни таягъы ондадыр. Заман гелер, огъар абур этилер, кёп халкълар огъар бойсынар.