Шону гёрюп, Петер деп де айтылагъан Симон: – Я Раббим, менден ари тай, неге тюгюл мен бир гюнагьлы адамман, – дей ва Исаны тизлерине къаплана.
Ювугъуна барып, олар Исаны уятып: – Устаз! Устаз! Биз батыла турабыз, – дейлер. Уянып, О елни ва сувну гьалекленивюн токътата. Олар да токътап, бир шыплыкъ болуп къала.
Иса: – Магъа ким тийди? – деп сорай. Гьариси оьзю тиймегенни айта. Шо заман Петер: – Устаз, сени айланангда кёп халкъ бар ва бары да якълардан ябурулуп геле, – дей.
– Иса, Устаз, бизге бир рагьму эт! – деп къычыра.