Книга От Луки Cтих 20 | Параллельные места

Бу агъач устаны уланы тюгюлмю? Ону анасыны аты Мариям тюгюлмю? Инилери Якъуб, Юсуп, Симон ва Ягьуда тюгюлмю? Мариямны уланы, Якъубну, Юсупну, Ягьуданы ва Симонну агъасы агъач уста Бу сама тюгюлмю? Къызардашлары мунда, бизин арабызда, яшамаймы? – деп сорайлар. Олар да Исагъа абур этмей. Инилери Огъар: – Мундан гетип, Ягьудеягъа бар! Сен этеген ишлени якъчыларынг да гёрсюнлер. Бирче дуа этмек учун, булар барысы да шонда жыйыла болгъан. Олар булан мунда бир нече къатынгиши, шолай да Исаны анасы Мариям ва Ону инилери болгъан. Яда оьзге элчилер йимик, Раббибизни инилери ва Петер йимик, Исагъа иман салгъан къатынларыбызны ёлдаш этип алмагъа бизин гьакъыбыз ёкъму? Элчилерден Раббибизни иниси Якъубдан башгъа дагъы биревню де гёрмедим.

– Мени анам ва инилерим, Аллагьны каламына тынглап, ону кютегенлердир, – деп жавап бере Иса олагъа.

Бир керен Иса, Оьзюню бир нече якъчылары да булан бир къайыкъгъа да минип, олагъа: – Кёлню бириси ягъына барайыкъ, – дей.

Олар юзюп барагъанда, Иса юхлап къала. Кёлде гючлю ел гётерилип гете. Толкъунлар къайыкъгъа урунуп, олар бир къоркъунчлу гьалгъа тюшелер.

Ювугъуна барып, олар Исаны уятып: – Устаз! Устаз! Биз батыла турабыз, – дейлер. Уянып, О елни ва сувну гьалекленивюн токътата. Олар да токътап, бир шыплыкъ болуп къала.

Иса олагъа: – Сизин иманыгъыз къайдадыр? – дей. Олар буса къоркъуп ва гьайран болуп, бир-бирине: – Еллеге де, сувлагъа да буйрукъ этеген ва олар да Оьзюне таби болагъан Бу Кимдир? – дейлер.

Олар Галилея кёлню къаршысында ерлешген герасалыланы топурагъына гелелер.

Иса ягъагъа чыкъгъанда, Огъар юртдан бир адам къаршылаша. Бу адам жинли болуп турагъаны, уьстюне опуракъ гиймейгени ва уьйде тюгюл, къабурларда яшайгъаны хыйлы заман бола болгъан.

Исаны гёргенде, О акъырып, Ону аякъларына баш ура ва: – Гьей Иса, Аллагьу-Тааланы Уланы! Менден не сюесен? Ялбараман Сагъа, магъа азап берме, – деп къычыра.

Неге тюгюл де, Иса жинге шо адамдан чыгъып тайсын деп буюргъан болгъан, о буса узакъ заманны боюнда огъар азап берип тургъан. О адамны енгмек учун, ону аркъанлар ва шынжырлар булан байлагъанлар. О адам буса байлавларын да уьзюп, жинлер къувалап, гиши турмайгъан ерге чыгъып гете болгъан.

Иса огъар: – Сени атынг кимдир? – деп сорай. – Легион, – деп жавап бере о, неге тюгюл ону ичине кёп жинлер гирген болгъан.

Жинлер, оьзлеге оьлюлер болагъан ерге тюшюп гетмекни буюрмасын деп, Исагъа ялбаралар.

Онда тав бетде отлайгъан бир уллу донгуз сирив болгъан. Жинлер де Исагъа оьзлеге донгузланы ичлерине гирмеге изну берсин деп тилейлер. Иса да изну бере.