Эгер де Мен жинлени Аллагьны Ругьу булан къувалай бусам, шо Аллагьны гьакимлигини бир белгисидир.
Иса Ерусалимге ете тура болгъанына гёре, бир-бир адамлар буса узакъ къалмай Аллагь гьакимлик этегени белгили болажакъ деп гьисап эте болгъан.
– Гертисин сёйлеймен сагъа: янгыдан тувмагъан бирев де Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмес! – деп жавап бере Иса огъар.
– Мен бу дюньядагъы пачалар йимик тюгюлмен. Эгер олар йимик болгъан эдим буса, якъчыларым Мен ягьудилени къолуна тюшмесин деп ябушар эдилер. Тюгюл, Мен мундагъы пачалар йимик тюгюлмен, – дей Иса.
Оьлюмню азабын чекгенден сонг, бир кёп инандырагъан далиллер булан Иса элчилерине Оьзю гертиден де тирилгенин гёрсетген. Тирилгенден сонг, Иса олагъа къыркъ гюнню ичинде гёрюне туруп, Аллагьны гьакимлиги гьакъда англатып тургъан.
Бир ерге жыйылгъанда, элчилер Исагъа: – Я Рабби! Исрайылгъа пачалыгъын Сен гьали къайтара бережекмисен? – деп сорайлар.
Неге десе, Аллагьны гьакимлигини тюбюнде яшамакъ – ашамакъ-ичмеклик булан байлавлу зат тюгюл, Аллагьны Ругьу савгъат этип береген муъмин яшавда, парахатлыкъда ва сююнчде.
Неге тюгюл де, Аллагьны гьакимлиги сёзлерден тюгюл, гючден асылы бола.