Яман гён аврувлу бир адам, Огъар ювукълашып, тизден туруп: – Я Раббим! Эгер сюйсенг, Сен мени сав этип болажакъ эдинг, – деп ялбара.
Иса, бурулуп къарап, ону гёрюп: – Къаст этип йибер, къызым! Иманынг сени сав этди, – дей. Шо сагьатдан тутуп къатын сав болуп къала.
Иса огъар: – Къызым, иманынг сени сав этди. Эсен-аман бар, аврувунгдан дагъы инжиме, – дей.
Амма Иса къатынгъа: – Иманынг сени къутгъарды, сен буса гьали парахатынга уьюнге гет, – дей.
Иса да огъар: – Къызым, иманынг сени сав этди, эсен-аман бар, – дей.
– Сен гёрежексен! Сени иманынг къутгъарды, – дей Иса огъар.