Сени къулунгну шолар уьйретип тура; шолагъа гёре юрюмек бир уллу савгъатдыр.
Насиплидир тюз ёл булан юрюйгенлер, Раббибизни Къанунуна гёре яшайгъанлар.
Магъа: «Я Раббим! Я Раббим!» – дейген гьар ким Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмежек. Онда янгыз кёклердеги Атамны сюегенин этегенлер болажакълар.
Раббибиз оьзюне айтгъан сёзлер герти болажагъына иман салгъан къатын насиплидир!
Мариям буса къойчуланы сёзлерин эсинде сакълай ва шоланы гьакъында ойлаша тура.
– Мени анам ва инилерим, Аллагьны каламына тынглап, ону кютегенлердир, – деп жавап бере Иса олагъа.
Эгер сиз Мени буйрукъларымны кютсегиз, Мени достларым боларсыз.