Иса шону айтгъан адамгъа: – Мени анам кимдир, Мени инилерим кимлердир? – дей.
О: – Сен бизден не сюесен, гьей назаретли Иса? Бизин дагъытма гелгенмисен? Мен Сени Ким экенингни таныйман – Аллагьны Сыйлысысан, – деп къычыра.
– Мени заманым гьали де етишип битмеген, сизге буса гьар не заман да къыйыша.
Бу заман олар Ону тутмагъа къарайлар. Амма Огъар бирев де тийип болмай, неге тюгюл гьали де Ону белгиленген болжалы етишип битмеген болгъан.
Бу сёзлени Иса ибадатханада Аллагьны каламын англатагъанда, хазна сандыкъны къырыйында сёйлей. Ону бирев де тутмай, неге тюгюл Ону заманы гелип битмеген болгъан.
Анасын ва ону янында токътагъан Оьзюню кёп сюеген якъчысын гёрюп, Иса огъар: – Гьей анам! Бу сени уланынгдыр! – дей.