Раббибизни гьар заман гёз алдымда гёрюп турарман мен. Ол мени онг ягъымда, шо саялы гьеч бюдюремесмен мен.
Мени оьлтюрежеклер, уьчюнчю гюн Мен къайтып тирилежекмен, – дей. Олар бек пашман болалар.
Иса мунда тюгюл, О тирилди. О Галилеяда болгъан заманда, сизге не айтгъанны эсге алыгъыз.
О: «Инсанны Уланы гюнагьлы адамланы къолуна берилмеге, хачгъа илинмеге ва уьчюнчю гюн тирилмеге герек болажакъ», – деп айтмагъанмы эди? – дейлер.
Оланы эсине Исаны сёзлери геле.
Якъчылары башлап шону англамайлар. Амма сонг, Иса Аллагьны макътавлугъуна гётерилгенде, бу сёзлер Ону учун язылгъанны ва халкъ бу затланы Огъар этгенни эсге алалар.
Мен саялы деп Атам йибережек Насигьатчы – Аллагьны Ругьу, сизин бары да затгъа уьйретер, Мен айтгъан бары да затланы эсигизге салыр.
Исаны гьакъында Давут булай деген: Раббибизни гьар заман гёз алдымда гёре эдим. О мени онг ягъымда, мен шо саялы къоркъмайман.
Къаркъарасы чирип дёнмесин деп, Исаны оьлюмден тирилтгени гьакъында Аллагь дагъы да булай айтгъан: Мен Давутгъа этген сыйлы ваъданы сизге яшавгъа чыгъарып гёрсетежекмен.