Менден тиле, Мен де Сагъа варисликге халкъланы, гьакимлик этме бютюн дюньяны берермен;
О бу сёзлени сёйлеп турагъанда, кёкден нюрлю бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Булутдан таба: – Бу Мени Сююмлю Уланымдыр, Бу Мени къуванчымдыр! Бугъар тынглагъыз, – деген бир сес чалына.
Юзюмчюлер буса уланны гёргенде, бир-бирине: «Бу гелегени – варис. Гелигиз, ону да оьлтюрейик, шо заман ону мюлкю бизинки болуп къалыр!» – деп сёйлейлер.
Гьар-бир затны Аллагь Каламдан таба яратгъан, бар болгъан гьеч бир зат Осуз яратылмагъан.
Калам дюньяда болгъан. Дюнья Ондан таба яралгъан, амма дюнья Ону танымагъан.
Сизин гьакъыгъызда айтмагъа ва сизин айыпламагъа кёп затларым бар. Мени Йибергенни сёзлери гьакъ гертидир, Мен де Ондан эшитгенлеримни дюньягъа билдиремен.
Мен сизге къулларым деп дагъы айтмажакъман, неге тюгюл къул оьзюню еси не этегенин билмей. Мен сизге достларым дежекмен, неге тюгюл Мен сизге Атамдан эшитген бары да затны айтдым.
Самуйылдан башлап ондан сонг болгъанларына ерли бары да пайхаммарлар шолай гюнлер болажагъы гьакъында алданокъ хабар бергенлер.
Белгиленген заман етгенде буса, Аллагь Уланын йиберди. О Улан къатынгишиден тувду ва Къанунгъа таби болду.
Белгилеген заман етгенде, Аллагь шо мурадын тамамлажакъ, кёклердеги ва ердеги бары да затны бирлешдирип, Месигьге таби этежек.
Кёкдеги, ер юзюндеги, гёрюнеген, гёрюнмейген бары да затланы: пачаланы, гьакимлени, башчыланы, гьакимиятланы – Аллагь Ондан таба яратды. Гьар зат Ондан таба ва Ону учун яратылды.
Иманыны яхшылыгъындан биз алам Аллагьны буйругъу булан яратылгъанны, гёзге гёрюнеген чакъы бары да зат гёрюнмейген затлардан амалгъа гелгенни англайбыз.