Олар ятып да битгинче, шагьарда яшайгъанлар – Содомну бары да эргишилери, яшы-уллусу булан – Лутну уьюн дёрт де ягъындан аралап алалар.
Олар Лутгъа булай къычыралар: – Къайда сагъа гече къалма гелгенлер? Чыгъар оланы мунда, биз олагъа ювукълукъ этейик чи!
Лут, посагъагъа чыгъып, арты булан эшикни яба
ва булай дей: – Къардашлар, тилеймен сизге, яман затны этмегиз!
Мени гьали де санына эргиши тиймеген эки къызым бар. Оланы берейим сизге, не сюйсегиз этигиз олагъа, тек мени ожагъыма гелгенлени къоюгъуз.
– Ёкъ бол гьали шундан! Сен гелгинчисен, сен къалгъанмысан мунда буйрукъ этме? Гьали сагъа ондан да бетерин этербиз! – дейлер огъар. Олар ону уьстюне басып гелип, эшикни бузуп ачма айлана.
Тек Лутну къонакълары ону тартып, къайтарып уьйге гийирип, эшикни де бегителер.
Эшик алда эретургъанланы барын да буса, уллусу-гиччиси булан, сокъур этип къоялар. Олар нечакъы излеп айланса да, эшикни табып болмайлар.
Къонакълар Лутгъа: – Бу шагьарда дагъы да киминг бар? Уланларынг, къызларынг, гиевлеринг, дагъы оьзге адамларынг бармы? Барын да чыгъар мундан,
неге тюгюл биз бу шагьарны дагъытажакъбыз! Раббибиз Содомда яшайгъанлагъа къаршы бакъдырылгъан бек гючлю айыплавланы эшитди. О бизин муну дагъытма йиберди! – дейлер.
Лут барып къызларыны гелешмишлерине: – Тез бу шагьардан гетигиз! Раббибиз гьали муну дагъытажакъ, – дей. Олар буса Лут масхара этедир деп къоялар.
Танг билинип гелегенде, малайиклер Лутну: – Тез бол, къатынынгны да, эки де къызынгны да алып гет! Ёгъесе, гюнагьлы шагьар булан бирге оьзюнг де оьлежексен! – деп алгъасатма башлайлар.
Лут буса аста айлана болгъан. Шо заман малайиклер, Лутну, ону къатыныны ва эки де къызыны къолларындан тутуп, оланы шагьардан чыгъаралар, неге тюгюл Раббибиз Лутгъа языкъсына.
Чыкъгъанда, малайик Лутгъа булай дей: – Къачып къутул, артынга бурулуп къарама! Къолда да узакъ токътамай, тавлагъа багъып къач, ёгъесе оьлежексен!
– Ёкъ, мени Есим!
Сени къулунг болгъан магъа нече де рагьмулусан! Сени магъа бакъгъан якъдагъы рагьмунг зор уллу: сен мени оьлюмден къутгъардынг! Тек тавлагъа ерли мен чабып етишип болмасман – балагь артымдан етишер, мен де оьлюп къаларман.
Къара, бираз ариде бир гиччирек шагьар бар. Шо чу бир гиччирек шагьар, магъа шонда багъып къачма изну бер. Шонда чабып етишип, мен къутгъарылажакъман, – деп жавап бере Лут.
– Яхшы. Шону да этежекмен сени хатирингден. Сен айтагъан шагьарны мен сакълажакъман.
Тек тез чабып йибер шонда. Неге тюгюл, сен шонда етишмей туруп, мен башлап болмайман, – дей малайик. (Шо саялы да шо шагьаргъа Соар деп айтыла.)
Лут Соаргъа гелгенде, гюнеш гётерилме башлай.
Содомгъа ва Гьоморагъа Раббибиз кёклерден таба яллайгъан кюкюртню явдуруп йибере.
Раббибиз эки де шагьарны, къолну, онда яшайгъанланы барын да ва топуракъда оьсеген бары да затны дагъытып къоя.
Лут Содомдан чыкъгъан гюн, кёкден от ялын тюшюп, барын да къыргъан.
Николайны якъчыларыны ишлерин гёрюп ярамайгъанынг буса тюз. Оланы ишлерин Мен де гёрюп ярамайман.
Чекмеге тюшежек азаплардан къоркъма. Сиз сыналсын деп, бирлеригизни иблис туснакъгъа салажакъ ва сиз он гюнню узагъында азап чегип туражакъсыз. Амма оьлгюнчеге къатты кюйде туругъуз, Мен сизге уьстюнлюкню тажыдай яшав бережекмен.