Гьеретге юз алтмыш эки йыл болагъанда, ондан Гьаногь деген улан тува.
Матушалагь тувгъан сонг, Гьаногь уьч юз йыл яшай. Ону яшаву Аллагь булан бола. Ону дагъы да уланлары ва къызлары бола.
– Мен, Инсанны Уланы, бары да малайиклер ва сыйлы нюрюм булан гелген заманда, Оьзюмню макътавлу тахымда олтуражакъман.
Бу сёзлени айтып битгендокъ, Иса оланы гёз алдында кёкге гётериле ва Ону бир булут алып гете.
Элчилер оьрге багъып Ону кёкге чыгъагъан кююне къарап турагъанда, оланы алдына бирден акъ опуракълар гийген эки адам гелип токътай.
Олар: – Гьей галилеялылар! Мунда кёкге къарап негер токътагъансыз? Сизин яныгъыздан кёкге гётерилген бу Иса, сиз гёреген кюйде кёкге нечик гётерилди буса, шолай къайтып да гележек, – дейлер.
Къарагъыз! О булутлар булан бирче гележек. Барысы да, Огъар чанчгъанлар да, Ону оьз гёзлери булан гёрежеклер. Дюньяны бары да халкълары Огъар яс этип йылажакълар. Бу затлар гертилей де шолай болажакъ! Амин.
Бар болгъан, гьали де Бар ва энниден сонг да Болажакъ, бары да затны Еси болгъан Раббибиз Аллагь: – Алфа ва Омега Менмен, – дей.