Оьр мажлисде олтургъанланы барысы да Стефандан гёзлерин айырмай къарайлар. Олар Стефанны юзю малайикни юзюне ошап къалгъанын гёрелер.
Бек къоркъма да къоркъуп, огъар багъып гёзлерин гётерип, Корнилий: – Не бар, я бийим? – деп сорай. Малайик огъар булай дей: – Аллагь сени дуаларынгны эшитди ва берген садагъаларынгны къабул этди.
Амма Аллагьны Ругьундан толгъан Савул (огъар Павел деп де айтыла болгъан) Элимагъа яхшы тикленип, тувра къарап, булай дей:
Бу адам Павелни сёйлейгенине тынглай. Бу адамгъа тигилип къарап, Павел муну сав болмакъ учун иманы барны гёре.
Ягьудилени оьр мажлисини ортакъчыларына тикленип къарап, Павел: – Къардашларым! Бугюнге ерли мен Аллагьны алдында таза намусум булан яшап гелгенмен, – дей.