Адамлар хыйлы гюнлер ашсыз-сувсуз къалды. Шо заман Павел туруп булай айтды: – Гьей адамлар! Мен айтгъангъа тынглап, Критден гетмеге тарыкъ тюгюл эдигиз. Шо заман бу балагьлар ва зараллар болмажакъ эди.
Гьали буса мен сизин ругьдан тюшмей турмагъа чакъыраман. Сизин биригиз де оьлмежексиз, янгыз геме бузулажакъ.