Савул буса алда йимик, Раббибизни якъчыларына къоркъув берип тура, оланы оьлтюрмеге сюе. О дин къуллукъчуланы башчысыны янына барып,
Шам деген шагьардагъы синагоглагъа кагъызлар язмакъны тилей. Бу кагъызлар Савулгъа Шамда, Исаны ёлунда юрюйгенлени тапса, эргиши яда къатынгиши буса да, оланы тутуп, байлап, Ерусалимге гелтирмеге ихтияр бере болгъан.
Савул Шамгъа ювукълашып барагъанда, огъар бирден кёкден тюшюп гелеген бир шавла гёрюне.
Савул ерге йыгъыла ва: – Савул, Савул! Мени не учун гьызарлайсан? – дейген сесни эшите.
– Я Рабби, Сен кимсен? – деп сорай Савул. – Сен гьызарлайгъан Исаман.
Гьали буса тур, шагьаргъа бар, сен не этме герек болажагъы сагъа онда айтылажакъ, – дей Иса.
Савулну ёлдашлары тили тутулгъандай болуп токътайлар. Олар тавушну эшитсе де, биревню де гёрмейлер.
Савул ерден гётерилгенде, гёзлерин ачып къарай, амма бир зат да гёрмей. Ёлдашлары, ону къолундан тутуп, Шамгъа гелтирелер.
Уьч гюнню узагъында ону гёзлери гёрмей, о бир зат да ашамай ва ичмей.
Шамда Исаны Гьанания деген бир якъчысы болгъан. Раббибиз огъар бир гьайран гёрюнюшде: – Гьанания! – дей. – Мунаман, Раббим, – деп жавап бере о.
– Тур, Тувра деген орамгъа бар. Ягьуданы уьюнде Савул деген Тарс шагьарлы биревню ахтар. О гьали онда дуа этип тура.
Савул гьайран гёрюнюшде, Гьанания деген бир адам янына гелип, янгыдан гёреген болсун деп, оьзюне къолларын салгъанын гёрдю, – дей Раббибиз огъар.
– Раббим, мен бу адамны гьакъында кёп эшитгенмен. Ерусалимде Сени халкъынга о этген зулмуланы да эшитгенмен.
Мунда буса о, Сагъа сужда этегенлени барын да тутмакъ учун, баш дин къуллукъчулардан гьакимлик булан гелген, – дей Гьанания.
Амма Раббибиз огъар: – Бар! О адам, ят халкъланы, оланы пачаларыны, Исрайылны халкъыны алдында Мени атымны белгили этмек учун Мен сайлагъан къуллукъчудур.
Мен саялы нечакъы азап чекмеге тюшежегин огъар Оьзюм гёрсетежекмен, – дей.
Гьанания гетип, шо уьйге гире. О Савулну уьстюне къолларын салып: – Савул, къардашым, гелеген ёлунгда сагъа гёрюнген Раббибиз Иса, сен янгыдан гёреген болсун ва сен Аллагьны Ругьундан толсун деп, мени йиберди, – дей.
Шоссагьат ону гёзлеринден бир пердев йимик зат тайгъандай болуп, о янгыдан гёреген болуп къала. О да туруп, сувгъа чомдуртуп, оьзюн Аллагьгъа тапшурта.
Сонг Савул ашай ва шоссагьат огъар къайтып гюч геле. Савул Исаны якъчылары булан бир нече гюн Шамда къала.
Шоссагьат синагоглагъа барып, Иса Аллагьны Уланы экенин билдирмеге башлай.
О сёйлейгенни эшитгенлер барысы да, гьайранлыкъ этип: – Ерусалимде Исагъа сужда этегенлени ёкъ этмеге айланагъан бу адам тюгюлмю эди? Мунда да о шолайланы тутуп, байлап, баш дин къуллукъчулагъа бермек учун гелмегенми? – деп сёйлейлер.
Савул буса Сююнч Хабарны баргъан сайын гючлю билдире. Иса Месигь экенине инандырып о гелтиреген далиллер Шамда яшайгъан ягьудилени эсер-месер эте.
Арадан хыйлы гюнлер гетип, ягьудилер Савулну оьлтюрмеге сёйлеше.
Амма Савулгъа оланы шо хыялы белгили бола. Олар буса ону оьлтюрмек учун, гечеси-гюню булан шагьарны къапуларын сакълап туралар.
Амма Савулну якъчылары гече булан геле, четенге де салып, ону шагьарны барусундагъы ярылывдан таба тюпге тюшюрелер.
Ерусалимге гелип, Савул онда Исаны якъчыларыны арасына къошулмагъа къарай. Олар буса Савулдан къоркъалар, неге тюгюл о Исаны якъчысы экенине инанмайлар.
Барнаба буса, ону алып, элчилени янына гелтире. Барнаба олагъа Шамны ёлунда Савулгъа Раббибиз гёрюнгенни, Раббибиз ону булан сёйлегенни, Шамда Савул тартынмай Исаны гьакъында Сююнч Хабарны билдиргенни айта.
Ерусалимде эркин кюйде айлана туруп, Раббибизни гьакъында тартынмай сёйлей туруп, Савул олар булан къала.
О грек тилде сёйлейген ягьудилер булан сёйлей ва эрише. Олар да ону оьлтюрмеге къарайлар.
– Мен Киликиядагъы Тарсда тувгъан бир ягьудимен. Мен мунда, бу шагьарда, Гамалиелни алдында тарбиялангъанман. Ата-бабаларыбызны Къанунуна мени тындырыкълы кюйде о уьйретди. Сиз барыгъыз да бугюнлерде нечик бусагъыз, мен де шолай Аллагь учун къасткъылып чалышагъанланы бири эдим.
Раббибизни ёлун юрютегенлени мен оьлтюреген даражагъа ерли гьызарладым, эренлер булан къатынланы тутуп, туснакълагъа салдым.
Буланы гертилигине дин къуллукъчуланы башчысы ва бары да оьр мажлис шагьатлыкъ этмеге болалар. Мен олардан, Исагъа иман салгъанланы такъсырламакъ учун Ерусалимге гелтирмеге деп, Шамда яшайгъан ягьуди къардашларыбызгъа язылгъан кагъызланы алып бардым.
Шамгъа ювукълашып барагъан ёлумда тюшге таба, бирден кёкден таба бир нюр гелип, айланамны шавлаландырып къойду.
Мен ерге йыгъылдым. Магъа: «Савул, Савул! Мени не учун гьызарлайсан?» – деген сесни эшитдим.
Мен: «Сен Кимсен, я Рабби?» – деп сорадым. О да: «Мен сен гьызарлайгъан назаретли Исаман», – деп жавап берди.
Мени булангъылар нюрню гёрдюлер, амма магъа сёйлейгенни сесин эшитмедилер.
«Я Рабби, мен не этейим?» – деп сорадым. Раббибиз магъа: «Туруп, Шамгъа бар. Сен этмеге герекли затлар сагъа онда айтылажакъ», – деп жавап берди.
Нюрню шавласындан мен бир затны да гёрюп болмайгъан болуп къалдым. Мени булангъылар, билегимни тутуп, Шамгъа гелтирдилер.
Мени яныма ерли ягьудилени арасында абуру бар, динагьлю ва Мусаны Къанунундан таймай юрюйген Гьанания деген бирев гелди.
О магъа: «Къардашым Савул, гёзлеринг ачылсын!» – деп айтды. Шоссагьат мен ону гёреген болуп къалдым.
О магъа булай айтды: «Аталарыбызны Аллагьы Оьзю сюегенни билмек, Муъминни гёрюп, Ону авзундан бир сес эшитмек учун, сени сайлады.
Сен гёрген, эшитген затларынг учун бютюн инсанланы алдында Ону шагьаты болажакъсан.
Гьали сен не къаравуллап токътагъансан? Тур, Ону атын тутуп, сувгъа чомдуртуп, оьзюнгню Аллагьгъа тапшурт, гюнагьларынгдан тазалан».
Ерусалимге къайтып, ибадатханада дуа этип турагъанда, мен Раббибизни бир гьайран гёрюнюшде гёрдюм.
О магъа: «Алгъаса. Тезлик булан Ерусалимден гет, неге тюгюл мунда Мени гьакъымдагъы сени шагьатлыгъынгны къабул этмежеклер!» – деп айтды.
Мен: «Я Рабби, мен синагоглагъа барып, Сагъа иман салагъанланы токъалагъанны ва оланы туснакълагъа салгъанны бу адамлар билелер.
Сени шагьатынг Стефанны къаны тёгюлеген заманда, мен онда токътап, ону оьлтюрмекни арив гёрдюм, ону оьлтюрегенлени опуракъларын сакълап турдум», – деп айтдым.
Раббибиз магъа: «Бар, Мен сени йыракъгъа – ят халкъланы янына – йиберемен», – деп айтды.
Бу затланы барын да сизге Мени якълагъаныгъыз саялы этежеклер, неге тюгюл олар Мени Йибергенни танымайлар.
Сизин синагоглардан къувалажакълар. Олай бир заман гелир, сизин оьлтюргенлер оьзлер Аллагь сюеген ишни этгенбиз деп гьисап этежеклер.
Алда мен капирлик этдим, гьызарлап юрюдюм, хатирлер къалдырдым. Амма Аллагь магъа рагьму этди, неге тюгюл де мен шо затланы англавсузлугъумдан ва иманым ёкълугъумдан эте эдим.