Бары да оьлгенлер Аллагьны Уланыны сесин эшитеген бир заман гелир. Бугъар тамаша болмагъыз.
Олар тирилежеклер. Яхшылыкъ этгенлер, тирилип, даимлик яшав алажакълар. Яманлыкъ этгенлер буса, тирилип, Аллагьны жазасын алажакълар.
Ондагъыланы бир пайы саддукейлер, биревю пайы буса фарисейлер болгъанны англагъанда, Павел ягьудилени оьр мажлисини ортакъчыларына къычырып: – Къардашлар! Мен фарисейлени уланы фарисеймен. Магъа оьлген адамлар тирилегенине инанагъаным саялы дуван этелер, – дей.
Бугюн буса Аллагь ата-бабаларыбызгъа этген ваъда яшавгъа чыгъажагъын къаравуллайгъаным саялы, мен дуванны алдында токътагъанман.
Исрайылны он эки уланындан болгъан наслусу, гечеси-гюню булан Аллагьгъа къуллукъ эте туруп, шо этилген ваъданы яшавгъа чыгъагъанын къаравуллай. Муна шо саялы, гьей Агърипа пача, ягьудилер бугюн мени айыплайлар.
Шо саялы сизин булан ёлукъмагъа ва сёйлемеге сююп, мен сизин мунда чакъыргъанман. Сиз Исрайылны азат этежек деп инангъан Месигьге умут байлагъаным учун, мен муна бу шынжырлар булан бугъавлангъанман.