Исаны якъчылары дуа этип битгенден сонг, олар жыйылып токътагъан ер чайкъала. Барысы да Аллагьны Ругьундан толуп, Аллагьны гьакъындагъы хабарны тартынмайлы, ачыкъдан-ачыкъ сёйлемеге башлай.
Амма гече булан гелип, Раббибиз йиберген малайик туснакъны къапуларын ача ва оланы къыргъа чыгъара.
Бирден Раббибиз йиберген малайик гелип гёрюне ва туснакъны нюр шавлаландырып къоя. Къабургъасына тюртюп, малайик Петерни уята ва: – Тез тур! – дей. Ону къолларындан бугъавлар уьзюлюп тюшюп къала.
Биринчи ва экинчи къаравуллардан оьтюп, олар шагьаргъа чыгъагъан темир къапуну янына гелелер. Къапу олагъа оьзлюгюнден ачылып къала. Олар къыргъа чыгъалар. Бир орамдан оьтген сонг, малайик бирден ёкъ болуп къала.
Сонг Къозу алтынчы мюгьюрню тайдырагъанны гёрдюм. Шо заман бирден гючлю кюйде ер тербенди, гюнеш, къылдан тохулгъан къап йимик, къаралып гетди, ай буса къандай къызарып къалды.
Гючлю ел чыкъгъанда, тереклердеги инжир тёгюлегенде йимик, кёкдеги юлдузлар ерге тёгюлдю.
Кёк чырмалып, бир тююндей болду, бары тавлар ва атавлар буса ерлеринден тербенди.
Дюньяны пачалары, оьр къуллукълу адамлар, асгербашлары, байлар ва гьакимлер – бары да адамлар, къуллар да, азатлар да, анакълагъа ва ярланы арасына гирип яшындылар.
Олар тавлагъа ва ярлагъа: – Бизин уьстюбюзге тюшюгюз! Тахда Олтургъандан ва Къозуну къазапланывундан бизин яшырыгъыз!
Неге тюгюл де, Оланы къазапланывуну уллу гюню гелди, огъар ким чыдамагъа болажакъ? – деп сёйлей эдилер.