Шекленеген адам, эгер ашамагъа ярамай деп гьисап этилеген затны ашаса, Аллагьны алдында айыплы болур, неге тюгюл де шо имангъа гёре этилеген иш тюгюл. Имангъа гёре этилмейген гьар зат буса – гюнагь.
Чирийген ва оьлюмге тарылагъан къаркъаралар чиримейген ва оьлюмсюз гьалгъа гиргенде буса: «Оьлюмню уьстюнлюк ютуп къойду», – деп Сыйлы Язывларда язылгъан сёзлер гьакъ болуп чыгъажакъ!
Гьей оьлюм! Сени уьстюнлюгюнг къайда? Гьей оьлюм! Сени жан ачытдырагъан огъунг къайда?
О Оьзюню сырлы мурадын бизге ачыкъ этди. Оьзю яхшы гёрюп, шо мурады башынданокъ Месигьден таба яшавгъа чыгъарылды.
Шо яшыртгъын сырны гьакъында бары да халкъгъа билдирмек магъа тапшурулду. Бары да затны яратгъан Аллагь дюньяны яратгъандан берли шо сырын яшырып турду.
Алда асруланы боюнда Аллагьны сыры бары да наслулагъа яшырылгъан эди. Гьали буса ону Аллагь Оьзюню халкъына ачыкъ этди.
Ону сайлагъанларына даимлик яшавгъа умут бере. Даимлик яшавну буса бир де ялгъаны болмайгъан Аллагь бизге дюнья яралгъанчадан берли де ваъда этди.
Шо авлетлер сандан ва къандан болгъангъа гёре, шолагъа ошап, О инсан болуп къалды. Оьзюню оьлюмюнден таба оьлюмге гьакимлик этегенни, демек иблисни ёкъ этмек учун ва сав оьмюрю оьлюмню къоркъувунда къулчулукъда болгъанланы азат этмек учун, О шо кюйде гелди.
О дюнья яралгъынча алда тангланды. Амма сизин учун бу ахыр заманларда арагъа чыкъды.
Эгер ким буса да бирев бу пайхаммарлыкъ китапдан гьеч бир затны тайдырса, Аллагь да бу китапда англатгъан яшав береген терегини емишин ашамакъдан ва сыйлы шагьаргъа гирмекден ону магьрюм къояр.