– Шо гюнлени балагьындан сонг «бирден гюнеш къаралажакъ, айны ярыгъы сёнежек, юлдузлар кёкден тюшежек, кёклени къудратлары чайкъалажакъ».
Кёк де, ер де ёкъ болуп таяжакъ, амма Мени сёзлерим бир заманда да ёкъ болмажакъ.
Билип къоюгъуз: эгер уьй есине уручуну къачан гележеги белгили эди буса, о уручуну уьюне гирмеге къоймас эди.
Шо саялы сиз де гьазир болуп туругъуз. Инсанны Уланы сиз къаравулламайгъан бир заманда гелип къалажакъ.
Раббибиз къайтып гележек гюн, гече уручу гелегенде йимик, къаравулланмайгъан кюйде гелип къалажагъын сиз оьзюгюз де билесиз.
Инсанлар: «Парахатбыз ва аманбыз», – деп сёйлеп турагъанда, яш табагъан къатын хапарсыздан, заманы етип авруйгъанда йимик, олагъа да шолай хапарсыздан балагь гелип къалажакъ. Шо заман оланы бириси де ондан къачып къутулмажакъ.
Амма сиз буса, иман къардашлар, къарангылыкъда турмайсыз. Шо гюн де сизге, уручу гелегенде йимик, хапарсыздан гелип къалмажакъ.
Не алгъанынгны ва не эшитгенингни эсге ал, тынглавлу бол ва товба эт. Амма уянмасанг, бир уручу йимик гелип къаларман ва къачан гелегенимни билмей къаларсан.