Шүбә жоқ, зұлымның жарығы сөнеді, оның отының алауы жарқырай бермейді.
Сол жылдары Оның «шам-шырағы» үстімде жарқырап, Оның түсірген нұрымен түнекте адаспай жүретінмін.
Арсыз жан қарыз алып, қайтармайды,Әділ жан мүсіркеп, қамқорлайды.
Болашағы жоқ зұлым жанның,Шырағы ерте өшер зымиянның.