Ықылас-ниетім әрдайым Иемде,Оң жағымда Ол маған жар боп келеді:Жағдайым шайқалмайды ешбір кезде.
Содан жүрегім шаттыққа толады,Мәз-мейрам болып тілімнен бал тамады,Саған сенгенімнен тәнім тыншиды.
Сен жанымды о дүниеге қимайсың,Қасиетті адамыңның тәнін шірітпейсің.
Шын өмір жолын маған көрсетесің,Көз алдыңда қуанышқа бөлейсің,Оң жағыңда мәңгі игілік бересің.
Күшім судай төгіліп, таусылды құрғап,Сүйектерім буынынан қалды босап.Кеудемде жүрегім балауыз құсапӘбден балқып, елжіреп кетті босап.
Көп ауыр азаптар жібердің маған,Қалпына келтіресің бірақ қайтаданЖанымды менің, шығарып тұңғиықтан.
Сендердің өлген адамдарың қайтадан өмір сүреді, олардың тәндері өлімнен қайта тірілмек. Уа, жер астында жатқан бәрің де, өлімнен оянып, шаттана әндетіңдер! Сендер таңғы шықпен суартылған өсімдіктей өсіп-өнесіңдер. Жер өлгендерді шығарып, бұ дүниеге қайтармақ.
— Назареттік Иса, бізде нең бар? Бізді құртуға келдің ғой! Кім екеніңді білемін: Сен Құдайдың Киелісісің! — деп айқайлады.
Ішке кірген әйелдер оң жақта отырған ақ киімді бір жас жігітті көріп, абыржып қорқып кетті.