былай деп мінажат еттім:— Уа, Құдайым! Күнәларымыз басымыздан асып, теріс қылықтарымыз аспанға дейін жетті. Бет-жүзімді Өзіңе көтеруге қатты ұялып, масқара болып қысылып тұрмын.
Жағдайыма жақсылап қарасаңдар, шошып кетесіңдер. Аңтарылған ауыздарыңды жауып қойыңдар!
Басшылар сонда сөздерін тыйып, ауыздарын алақандарымен жабатын.
Сондықтан бұрынғы айтқандарыма өкініп, қатты қайғырып күл-топырақта отырмын.