— Шегіп жүрген азабым өлшенсе ғой, бар қасіретім таразыға тартылса ғой!
Олар теңіздің құмынан да ауыр болар еді. Сөздерімнің ағат екендігі содан да.
Сондықтан мен аузыма ерік беремін. Жанымның қиналысын білдіремін, көкірегімдегі шерімді төгемін.
Күрсіне ыңқылдап қатты шаршаймын,Түні бойы зар еңіреп жылаймын,Төсегімді көз жасыммен дымқылдаймын.
Себебі күні-түні Сенің қолыңЗілдей боп үстімде жатты менің.Сол кезде жаздың аптабы семдіргенКөк шөпке ұқсап солып қалдым мен.
Уа, Ием, Саған аян барлық қалауым,Құпия емес Саған ыңқылдауым,