Әбумәлік Сараға жақындаған жоқ болатын. Сондықтан ол:— Уа, Ием, Сен шынымен кінәсі жоқ халықты құртқың келе ме?
Осыны естіген Мұса мен Һарон жерге етпеттерінен жата кетіп:— Уа, Құдай, демі бар күллі тірі жанның Құдайы! Бір адамның жасаған күнәсі үшін бүкіл қауымға қаһарланбақсың ба? — деп жалбарынды.
Сондықтан да адал жүрекпен, нық сеніммен Құдай алдына барып, Оған сиынайық. (Мәсіхтің төгілген қаны) жүректерімізге «бүркіліп», ар-ұжданымыз күнә атаулыдан арылған әрі денеміз таза сумен жуылған болсын.
Дәуіт халықты қырып жатқан періштені байқап қалып, Жаратқан Иеге:— Күнәға батқан мен ғой! Менің өзім теріс іс жасадым. Бірақ қарамағымдағы осы «қойларым» не істеді? Олардың орнына өзімді және отбасымды жазалай гөр! — деп жалынды.