Деяния св. Апостолов 19:26
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.
Góry skakały jak barany, pagórki — niby jagnięta.
Cóż ci jest, morze, że uciekasz? Czemu, Jordanie, bieg swój odwracasz?
Góry, czemu skaczecie jak barany, pagórki — niby jagnięta?
Zadrżyj, ziemio, przed obliczem Pana całej ziemi, przed obliczem Boga Jakubowego,
Mają uszy, ale nie słyszą; nozdrza mają, ale nie czują zapachu.
Otóż wy jesteście niczym i wasze dzieła są niczym; obrzydliwością jest ten, kto was wybiera.
Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą.
On uczynił ziemię swą mocą, umocnił świat swą mądrością, a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.
Biada temu, co mówi: Obudź się! — do drzewa, i — Podnieś się! — do niemego głazu! Okryte one złotem i srebrem, lecz ducha wcale w nich nie ma.
Cóż może posąg, który rzeźbiarz czyni, obraz z metalu, fałszywa wyrocznia — że w nich to twórca nadzieję pokłada, gdy wykonuje swoje nieme bogi?
Lecz Pan mieszka w świętym domu swoim, niechaj zamilknie przed Nim cała ziemia.
Widzicie też i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale prawie w całej Azji ten Paweł przekonał i uwiódł wielką liczbę ludzi gadaniem, że ci, którzy są ręką uczynieni, nie są bogami.