Первое послание Петра 2:10
Oto nadchodzą dni — wyrocznia Pana — kiedy zasieję dom Izraela i dom Judy nasieniem ludzi, nasieniem zwierząt.
Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach — wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem.
Bo oto przychodzę do was i zwracam się do was: będą was uprawiać i obsiewać.
Poczęła znowu i porodziła córkę. Rzekł do niego [Pan]: Nadaj jej imię Lo-Ruchama — bo domowi Izraela nie okażę już więcej litości ani im nie przebaczę.
Rzekł Pan: Nadaj mu imię Lo-Ammi, bo wy nie jesteście mym ludem, a Ja nie jestem waszym Bogiem.
I te trzecia cześć poprowadzę przez ogień, oczyszczę ją, jak oczyszcza się srebro, i wypróbuję tak, jak złoto próbują. I wzywać będzie mego imienia — a Ja wysłucham, i będę mówił: Oto mój lud, a on powie: Pan moim Bogiem.
Mówi o tym u Ozeasza: Nazwę lud nie mój — ludem moim, i «nie umiłowaną» — umiłowaną.
I stanie się: w miejscu, gdzie im powiedziano: Wy nie jesteście ludem moim, tam nazywać ich będą synami Boga żywego.
wy, którzyście byli nie — ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.