Книга Иов Cтих 6 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Иов Stary Testament

Stary Testament

Книга Бытие

Книга Исход

Книга Левит

Книга Числа

Книга Второзаконие

Книга Иисуса Навина

Книга Судей

Книга Руфь

Первая книга Царств

Вторая книга Царств

Третья книга Царств

Четвёртая книга Царств

Первая книга Паралипоменон

Вторая книга Паралипоменон

Ездра

Неемия

Есфирь

Иов

Псалтирь

Притчи

Екклесиаст

Песня Песней

Исаия

Иеремия

Плач Иеремии

Иезекииль

Даниил

Осия

Иоиль

Амос

Авдий

Иона

Михей

Наум

Аввакум

Софония

Аггей

Захария

Малахия

Nowy Testament

Св. Евангелие от Матфея

Св. Евангелие от Марка

Св. Евангелие от Луки

Св. Евангелие от Иоанна

Деяния св. Апостолов

Послание Иакова

Первое послание Петра

Второе послание Петра

Первое послание Иоанна

Второе послание Иоанна

Третье послание Иоанна

Послание Иуды

Послание к Римлянам

Первое послание к Коринфянам

Второе послание к Коринфянам

Послание к Галатам

Послание к Ефесянам

Послание к Филиппийцам

Послание к Колоссянам

Первое послание к Фессалоникийцам

Второе послание к Фессалоникийцам

Первое послание к Тимофею

Второе послание к Тимофею

Послание к Титу

Послание к Филимону

Послание к Евреям

Откровение Иоанна Богослова

← Предыдущая

Иов

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Wreszcie Hiob otworzył usta i przeklinał swój dzień.

Hiob zabrał głos i tak mówił:

Niech przepadnie dzień mego urodzenia i noc, gdy powiedziano: Poczęty mężczyzna.

Niech dzień ten zamieni się w ciemność, niech nie dba o niego Bóg w górze. Niechaj nie świeci mu światło,

niechaj pochłoną go mrok i ciemności. Niechaj się chmurą zasępi, niech targnie się nań nawałnica.

Niech noc tę praciemność ogarnie i niech ją z dni roku wymażą, niech do miesięcy nie wchodzi!

Параллельные места

Иов 23:17

Bodajbym w mroku zaginął, ciemności miał przed oczami!

O, niech ta noc bezpłodną się stanie i niechaj nie zazna wesela!

Niech ją przeklną złorzeczący dniowi, którzy są zdolni obudzić Lewiatana.

Niech zgasną jej gwiazdy wieczorne, by próżno czekała jutrzenki, źrenic nowego dnia nie ujrzała:

bo nie zamknęła mi drzwi życia, by zasłonić przede mną mękę.

Dlaczego nie umarłem po wyjściu z łona, nie wyszedłem z wnętrzności, by skonać?

Po cóż mnie przyjęły kolana a piersi podały mi pokarm?

Teraz bym spał, wypoczywał, odetchnąłbym w śnie pogrążony

z królami, ziemskimi władcami, co sobie stawiali grobowce,

wśród wodzów w złoto zasobnych, których domy pełne są srebra.

Nie żyłbym jak płód poroniony, jak dziecię, co światła nie znało.

Tam niegodziwcy nie krzyczą, spokojni, zużyli już siły.

Tam wszyscy więźniowie bez lęku, nie słyszą już głosu strażnika;

tam razem i mały, i wielki, tam sługa jest wolny od pana.

Po co się daje życie strapionym, istnienie złamanym na duchu,

co śmierci czekają na próżno, szukają jej bardziej niż skarbu w roli;

cieszą się, skaczą z radości, weselą się, że doszli do grobu.

Człowiek swej drogi jest nieświadomy, Bóg sam ją przed nim zamyka.

Płacz stał mi się pożywieniem, jęki moje płyną jak woda,

bo spotkało mnie, czegom się lękał, bałem się, a jednak to przyszło.

Nie znam spokoju ni ciszy, nim spocznę, już wrzawa przychodzi.

← Предыдущая

Иов

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода