Книга Иов Cтих 2 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Иов Stary Testament

Stary Testament

Книга Бытие

Книга Исход

Книга Левит

Книга Числа

Книга Второзаконие

Книга Иисуса Навина

Книга Судей

Книга Руфь

Первая книга Царств

Вторая книга Царств

Третья книга Царств

Четвёртая книга Царств

Первая книга Паралипоменон

Вторая книга Паралипоменон

Ездра

Неемия

Есфирь

Иов

Псалтирь

Притчи

Екклесиаст

Песня Песней

Исаия

Иеремия

Плач Иеремии

Иезекииль

Даниил

Осия

Иоиль

Амос

Авдий

Иона

Михей

Наум

Аввакум

Софония

Аггей

Захария

Малахия

Nowy Testament

Св. Евангелие от Матфея

Св. Евангелие от Марка

Св. Евангелие от Луки

Св. Евангелие от Иоанна

Деяния св. Апостолов

Послание Иакова

Первое послание Петра

Второе послание Петра

Первое послание Иоанна

Второе послание Иоанна

Третье послание Иоанна

Послание Иуды

Послание к Римлянам

Первое послание к Коринфянам

Второе послание к Коринфянам

Послание к Галатам

Послание к Ефесянам

Послание к Филиппийцам

Послание к Колоссянам

Первое послание к Фессалоникийцам

Второе послание к Фессалоникийцам

Первое послание к Тимофею

Второе послание к Тимофею

Послание к Титу

Послание к Филимону

Послание к Евреям

Откровение Иоанна Богослова

← Предыдущая

Иов

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Hiob tak dalej prowadził swą mowę i rzekł:

Kto dawne szczęście mi wróci, czas, kiedy Bóg mnie osłaniał, gdy świecił mi lampą nad głową?

Параллельные места

Иеремия 31:28

Tak samo jak czuwałem nad nimi, by wyrywać i obalać, burzyć, niszczyć i sprowadzać nieszczęście, tak samo będę nad nimi czuwał, by budować i sadzić — wyrocznia Pana.

Z Jego światłem kroczyłem w ciemności,

gdym lata jesienne przeżywał, gdy Bóg osłaniał mój namiot.

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, gdy moi chłopcy mnie otaczali,

nogi w mleku kąpałem, oliwa płynęła ze skały.

Gdy z bramy miasta wyszedłem, zająłem miejsce na placu,

widząc mnie usuwali się młodzi, starcy z miejsc powstawali,

książęta kończyli swą mowę i ręce kładli na ustach.

Szlachetny głos się uciszał, do podniebienia język przywierał;

ucho chwaliło mnie, słysząc, a oko godziło się, patrząc.

Bo ratowałem biednego przed możnym, sierotę, co nie miał pomocy.

Nędzarze składali mi dzięki i serce wdowy radowałem.

Zdobiła mnie dotąd uczciwość, prawość mi płaszczem, zawojem.

Niewidomemu byłem oczami, chromemu służyłem za nogi.

Dla biednych stałem się ojcem, pomagałem w sporze i nieznajomemu,

rozbijałem szczękę łotrowi i wydzierałem mu łupy z zębów.

Myślałem: Skończę w rodzinie, będę miał dni niby piasku;

zapuszczę korzenie nad wodą, konary me rosa w noc zwilży;

cześć moja bez przerwy świeża, jak łuk, co stale jest giętki.

Cierpliwie mnie przecież słuchają, w milczeniu przyjmują mą radę;

po mnie już nikt nie przemawia, tak moja mowa w nich wsiąka;

wyczekują mnie jak deszczu, otwarli usta jak na wody wiosenne.

Uśmiecham się do nich — nie wierzą, nie dają zniknąć pogodzie mej twarzy.

Drogę wyznaczam, przewodzę, przebywam jak król wśród żołnierzy, jak ktoś, kto smutnych pociesza.

← Предыдущая

Иов

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода