Первое послание Петра 1:24
My, wczorajsi, znamy niewiele, bo wiek nasz jak cień jest na ziemi.
Moje oko przyćmione od bólu, członki me wyschły jak cień.
Utrwalę na wieki twoje potomstwo i tron twój utrwalę z pokolenia na pokolenie.
Niebiosa wysławiają cuda Twoje, Panie, i wierność Twoją w radzie świętych.
Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami.
A któż to wie, co w życiu dobre dla człowieka, dopóki liczy marne dni swego życia, które jakby cień przepędza? Bo kto oznajmi człowiekowi, co potem będzie pod słońcem?
Głos się odzywa: Wołaj! — I rzekłem: Co mam wołać? — Wszelkie ciało to jakby trawa, a cały wdzięk jego jest niby kwiat polny.
Trawa usycha, więdnie kwiat, gdy na nie wiatr Pana powieje. Prawdziwie, trawą jest naród.
bogaty natomiast ze swego poniżenia, bo przeminie niby kwiat polny.
Każde bowiem ciało jak trawa, a cała jego chwała jak kwiat trawy: trawa uschła, a kwiat jej opadł,