Ma skóra nad piec rozpalona, a kości me — nad wiatr piekący,
Dlatego rzekłem: Odwróćcie wzrok ode mnie, żebym mógł gorzko płakać. Nie próbujcie mnie pocieszać nad zagładą Córy mego ludu!
Oznajmisz im to słowo: Oczy moje wylewają łzy dzień i noc bez przerwy, bo wielki upadek dotknie Dziewicę, Córę mojego ludu, klęska bardzo wielka.
Przed nim narody lęk odczuwać będą, wszystkie twarze pobledną.
Rozchwyćcie srebro, rozchwyćcie złoto!, bo nie ma końca ten zasób… nadmiar wszelkich kosztowności.