Czy za to mam nie karać — wyrocznia Pana — lub się nie pomścić nad takim, jak ten, narodem?
Po górach podnieście płacz i lament; na pastwiskach stepowych — pieśń żałobną, bo są spalone. Nikt tamtędy nie przechodzi i nie słychać porykiwania bydła. Od ptaków powietrznych do dzikiego zwierza wszystko ucichło, znikło.
Pan nie mógł już znieść niegodziwości waszych postępków ani ohydnych czynów, jakie popełnialiście. Dlatego kraj wasz został obrócony w ruinę, w pustkowie, stał się przedmiotem klątwy, bez mieszkańców — jak to trwa do dziś.
Wiemy zaś, że sąd Boży według prawdy dosięga tych, którzy się dopuszczają takich czynów.