Первая книга Паралипоменон 29:15
Jesteśmy bowiem pielgrzymami przed Tobą i przychodniami, jak byli wszyscy przodkowie nasi; dni nasze jak cień na ziemi mijają bez żadnej nadziei.
Jestem zgnębiony, nad miarę pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.
Utrwalę na wieki twoje potomstwo i tron twój utrwalę z pokolenia na pokolenie.
A we mnie duch mój omdlewa, serce we mnie zamiera.
Zobaczyłem więc, że nie ma nic lepszego nad to, że się człowiek cieszy ze swych dzieł, gdyż taki jego udział. Bo któż mu pozwoli widzieć, co stanie się potem?
Bo nie wie wcale, co będzie, a jak to będzie — któż mu oznajmi?
Nie szczęści się zaś złoczyńcy, i podobny do cienia, nie przedłuża on swych dni, dlatego że nie ma w nim bojaźni wobec Boga.
wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika.