Книга Екклесиаст Cтих 1 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Екклесиаст Stary Testament

Stary Testament

Книга Бытие

Книга Исход

Книга Левит

Книга Числа

Книга Второзаконие

Книга Иисуса Навина

Книга Судей

Книга Руфь

Первая книга Царств

Вторая книга Царств

Третья книга Царств

Четвёртая книга Царств

Первая книга Паралипоменон

Вторая книга Паралипоменон

Ездра

Неемия

Есфирь

Иов

Псалтирь

Притчи

Екклесиаст

Песня Песней

Исаия

Иеремия

Плач Иеремии

Иезекииль

Даниил

Осия

Иоиль

Амос

Авдий

Иона

Михей

Наум

Аввакум

Софония

Аггей

Захария

Малахия

Nowy Testament

Св. Евангелие от Матфея

Св. Евангелие от Марка

Св. Евангелие от Луки

Св. Евангелие от Иоанна

Деяния св. Апостолов

Послание Иакова

Первое послание Петра

Второе послание Петра

Первое послание Иоанна

Второе послание Иоанна

Третье послание Иоанна

Послание Иуды

Послание к Римлянам

Первое послание к Коринфянам

Второе послание к Коринфянам

Послание к Галатам

Послание к Ефесянам

Послание к Филиппийцам

Послание к Колоссянам

Первое послание к Фессалоникийцам

Второе послание к Фессалоникийцам

Первое послание к Тимофею

Второе послание к Тимофею

Послание к Титу

Послание к Филимону

Послание к Евреям

Откровение Иоанна Богослова

← Предыдущая

Екклесиаст

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

Istnieje niedola, którą widziałem pod słońcem, a która bardzo ciąży człowiekowi:

Параллельные места

Екклесиаст 5:12

Istnieje bolesna niedola — widziałem ją pod słońcem: bogactwo przechowywane na szkodę właściciela.

Użyczył Bóg komuś bogactwa i skarbów, i sławy — tak że nie zbraknie mu niczego, czego tylko zapragnie — a tego używać Bóg mu nie pozwala, lecz człowiek obcy tego używa, to marność i przykre cierpienie.

Gdyby ktoś zrodził nawet stu synów i żył wiele lat, i dni jego lat się pomnożyły, lecz dusza jego nie nasyciła się dobrem i nawet pogrzebu by nie miał — powiadam: Szczęśliwszy od niego nieżywy płód,

bo przyszedł jako nicość i odchodzi w mroku, a imię jego mrokiem zakryte;

i nawet słońca nie widział, i nie wie niczego; on większy ma spokój niż tamten.

A tamten gdyby nawet tysiące lat przeżył, a szczęścia nie zażył żadnego — czyż nie zdąża z wszystkimi na jedno miejsce?

Wszelka praca człowieka — dla jego ust, a jednak żądza jego nie zaspokojona.

Bo czym góruje mędrzec nad głupcem? Czym biedny, co wie, jak radzić sobie w życiu?

Lepsze jest to, na co oczy patrzą, niż nie zaspokojone pragnienie. To również jest marność i pogoń za wiatrem.

To, co jest, zostało już dawno nazwane, i postanowiono, czym ma być człowiek: toteż nie może on z tym się prawować, który mocniejszy jest od niego.

Bo im więcej przy tym słów, tym większa marność: co człowiekowi z tego przyjdzie?

A któż to wie, co w życiu dobre dla człowieka, dopóki liczy marne dni swego życia, które jakby cień przepędza? Bo kto oznajmi człowiekowi, co potem będzie pod słońcem?

← Предыдущая

Екклесиаст

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

Выбор основного перевода