Człowiek, mimo upomnień uparty nagle dozna klęski — nie ma dla niego leku.
Zastawiają stół, nakrywają obrusem, jedzą, piją… Wstańcie, książęta! Namaśćcie tarcze!
Bo tak powiedział do mnie Pan: Idź, postaw wartownika, iżby doniósł, co zobaczy.
Gdy ujrzy poczet jazdy, jeźdźców na koniach parami, jeźdźców na osłach, jeźdźców na wielbłądach, niech patrzy uważnie, z wielką uwagą!
I zawołał strażnik: Na wieży strażniczej, o Panie, stoję ciągle we dnie, na placówce mej warty co noc jestem na nogach.
A oto przybywają jezdni, jeźdźcy na koniach parami. Odezwał się jeden i rzekł: Upadł Babilon, upadł, i wszystkie posągi jego bożków strzaskane na ziemi!