Книга Выслоўі Cтих 5 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Выслоўі Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Выслоўі

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

Сыне мой! слухай мудрасьці маёй і нахілі вуха тваё да навукі маёй,

каб датрымацца добрае рады і каб вусны твае хвалілі спазнанае.

Бо мёд цячэ з вуснаў чужое жонкі, і мякчэйшая за алей гаворка ў яе;

але весьнік яе горкі, нібы палын, востры, як меч двусечны,

ногі яе сыходзяць да сьмерці, ступакі яе дастаюць да апраметнай.

Параллельные места

Выслоўі 2:18

Выслоўі 7:27

Паводле Мацьвея 14:6

Дом яе вядзе да сьмерці, і сьцежкі яе — да мёртвых; дом яе — дарога ў апраметную, якая вядзе ў сярэдзіну жытлішча сьмерці. А ў дзень народзін Ірада, скакала дачка Ірадыяды перад усімі і дагадзіла Іраду;

Каб ты не спасьцігнуў сьцежкі жыцьця яе, дарогі яе нясталыя, і ты ня зьведаеш іх.

Дык вось, дзеці, паслухайце мяне і не адступайцеся ад словаў вуснаў маіх.

Далей ад яе ідзі па дарозе тваёй і не падыходзь пад дзьверы дома яе,

каб здароўя твайго не аддаў іншым і гадоў тваіх бязьлітасьніку;

каб не насычаліся сілаю тваёю чужынцы і праца твая ня ішла ў чужы дом.

І ты ўрэшце будзеш стагнаць, калі плоць твая і цела зьнямогуцца,

і скажаш: «навошта я ненавідзеў навуку, і сэрца маё асьцярогамі пагарджала,

і я ня слухаў голасу настаўнікаў маіх, не нахіляў вуха майго да настаўнікаў?

Ледзь ня ўпаў я ў вялікае ліха сярод сходу і грамады!»

Пі ваду з тваёй крыніцы, тую, якая цячэ з тваёй студні.

Хай не разьліваюцца крыніцы твае па вуліцы, патокі водаў — па плошчах;

хай яны будуць належаць табе самому, а ня чужым з табою.