Пачуй, Госпадзе, словы мае, зразумей мае помыслы.
Усе ўхіліліся, зрабіліся аднолькава непатрэбнымі; ніхто ня робіць дабра, ніхто аніводзін.
калі прыйшлі Зіфэі і сказалі Саўлу: «ці ня ў вас хаваецца Давід?»
Божа! імем Тваім уратуй мяне, і сілаю Тваёю судзі мяне.
Няўжо вечна будзеш гневацца на нас, і пашырыш Твой гнеў з роду ў род?
іхнія правадыры рассыпаліся па скалах, і чуюць, што словы мае лагодныя.