[Вав] І будзе Гасподзь прытулкам прыгнечанаму, прытулкам у скрушлівы час;
Маё сэрца вылілася добрым словам; я кажу: песьня мая пра Цара; язык мой — пяро хуткага пісьма.
Ты зямлю скалануў, разьбіў яе: загаі разломы яе, бо яна хістаецца.
Госпадзе! Ты нам прыстанішча з роду ў род.
Хай карае мяне праведнік: гэта — міласьць; хай выкрывае мяне: гэта — найлепшы алей, які не пашкодзіць галаве маёй; а малітвы мае — супраць зладзействаў іхніх.