І пайшоў з усім, што ў яго было; і ўстаўшы перайшоў раку і скіраваўся да гары Галаад.
Тады ён узяў з сабою родзічаў сваіх, і гнаўся за ім сем дзён, і дагнаў яго на гары Галаад.
І дагнаў Лаван Якава; а Якаў паставіў намёт свой на гары, і Лаван з родзічамі сваімі паставіў на гары Галаад.
Якая прыгожая ты, каханая! якая прыгожая ты! Твае вочы — дзьве галубіцы!
вочы ў яго — галубкі пры патоках вады, купаюцца ў малацэ, сядзяць у дагодзе,
Адданы мой любы мне, а я — яму; ён пасьвіць сярод лілеяў.
Прыгожая ты, каханая, нібы Тырца, харошая, як Ерусалім, грозная, нібы полк са сьцягамі!
Адвядзі ад мяне свае вочы, бо яны хвалююць мяне.
як палавінкі граната, шчочкі твае — пад кудзеркамі тваімі.
Якая прыгожая ты, якая панадная, каханка, тваёю вабнасьцю!