Книга Ёв Cтих 11 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Ёв Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Ёв

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

І адказваў Ёў і сказаў:

о, калі б правільна былі ўзважаныя мае енкі, і разам зь імі паклалі на шалі пакуту маю!

Яна пэўна пераважыла б пясок марскі! Таму словы мае палкія.

Бо стрэлы Ўсемагутнага ўва мне; яд іх п'е дух мой; жудасьці Божыя паўсталі супроць мяне.

Ці раве дзікі асёл на траве? ці рыкае бык каля мяшанкі сваёй?

Ці нясмачнае ядуць без солі, і ці ёсьць смак у яечным бялку?

Да чаго не хацела дакрануцца душа мая, тое і ёсьць агідная ежа мая.

О, калі б збылося жаданьне маё, і спадзяваньне маё спраўдзіў Бог!

О, калі б узычыў Бог зламаць мяне, працягнуў руку і пабіў мяне!

Гэта было б яшчэ радасьцю мне, і я мацаваўся б у маёй бязьлітаснай хваробе, бо я ня зрокся словаў Сьвятога.

Якая сіла ў мяне, каб спадзявацца мне? і які канец, каб доўжыць мне жыцьцё маё?

Параллельные места

Ёв 21:4

Хіба да чалавека слова маё? як жа мне і не маладушнічаць?

Ці цьвёрдасьць камянёў — цьвёрдасьць мая? ці медзь — плоць мая?

Ці ёсьць ува мне дапамога мне, і ці ёсьць мне якая апора?

спрагненаму павінна быць спагада сябра ягонага, калі толькі ён не адкінуў страху прад Усеўладным.

Але браты мае няверныя, як паток, як хуткаплынныя ручаі,

якія чорныя ад лёду і ў якіх зьнікае сьнег.

Калі робіцца цёпла, яны ападаюць, а ў сьпёку зьнікаюць зь месцаў сваіх.

Ухіляюць яны кірунак шляхоў сваіх, заходзяць у пустыню і чэзнуць;

глядзяць на іх дарогі Тэмайскія, спадзяюцца на іх шляхі Савэйскія,

але застаюцца пасаромленыя ў сваёй надзеі: прыходзяць туды і ад сораму чырванеюць.

Так і вы цяпер нішто: убачылі страшнае і спалохаліся.

Ці не казаў я: дайце мне, і ад дастатку вашага заплаціце за мяне;

і выбаўце мяне ад рукі ворага, і ад рукі катаў выкупіце мяне?

Навучэце мяне, і я замоўкну; пакажэце, у чым я зграшыў.

Якія моцныя словы праўды! Але што даказваюць выкрываньні вашыя?

Вы прыдумваеце казані дзеля выкрыцьця? На вецер пускаеце словы вашыя.

Вы нападаеце на сірату і капаеце яму сябру вашаму.

Але прашу вас, зірнеце на мяне; ці ж буду я казаць няпраўду перад абліччам вашым?

Перагледзьце, ці ёсьць няпраўда? перагледзьце, — праўда мая.

Ці ёсьць на языку маім няпраўда? Няўжо горла маё ня можа адрозьніць горычы?

← Предыдущая

Ёв

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода